مستم از باده های پنهانی

وز دف و چنگ و نای پنهانی

مر چنین دلربای پنهان را

واجب آمد وفای پنهانی

می زند سال ها در این مستی

روح من های های پنهانی

گفتم ای دل کجایی آخر تو

گفت در برج های پنهانی

بر چپم آفتاب و مه بر راست

آن مه خوش لقای پنهانی

مشتری درفروخت آن مه را

دادمش من بهای پنهانی

ظلمتم کی بقا کند که بر او

تابد از کبریای پنهانی

آتشم چون بمرد دودم چیست

آیتی از بلای پنهانی

ز آن بلا جان های ما مرهاد

تا برد تحفه های پنهانی

شمس تبریز شوربایی بپخت

صوفیان الصلای پنهانی